Ik heb mijn ogen nog steeds dicht. Durf ze niet te openen. Maar ik voel het. Ik zit. Ik zit echt. Op iets wat koud en hard is. Ik voel de kou door mijn broek trekken. Ik voel alles. Mijn voeten in mijn schoenen. De druk van de grond daaronder. Mijn bovenbenen waar mijn handen
op liggen. Mijn benen voelen mijn handen.

Bizar.

Het moet een droom zijn, een van de betere. Soms heb ik van die nachten waarin ik rondloop alsof het de normaalste zaak van de wereld is, tot de wekker me terug biept naar een leven waarin ik niet eens normaal kan pissen.

Als vijftienjarige heeft Daniël in een opstandige bui de autosleutels van zijn vader gepakt en is gaan joyriden. Nu zit hij al drie jaar in een rolstoel. Wat als… Had ik maar… Het zijn gedachten die voortdurend door zijn hoofd spoken. Zinloze gedachten, zo lijkt het.

Maar dan komt hij erachter dat een wetenschapster onderzoek doet naar parallelle werelden. Ieder moment dat je een belangrijke beslissing neemt, splitst je leven: één versie van jou gaat door op het gekozen pad, een andere versie leeft het leven dat je geleid zou hebben als je op dat ene moment een andere keuze had gemaakt. Met behulp van zijn vriend Jeen krijgt Daniël de wetenschapster zo ver hem van plaats te laten wisselen met de Daniël die niet in de auto van zijn vader is gestapt. De Daniël die niet verlamd is… maar een heel ander leven is gaan leiden dan de ‘echte’ Daniël had kunnen vermoeden.